Onlangs hebben Mara en ik samen met vriendin M. en haar stoere en knappe herder Kay meegedaan aan een heuse dogsurvival! Vijf kilometer!
En dat was echt superleuk!
Bij aankomst werden Mara en ik enigszins meewarig aangekeken, want zo’n klein hondje, die kan dat toch helemaal niet? Dan moest ik haar toch vast wel dragen! Nou echt niet. Ze loopt immers ook door de bergen in Oostenrijk, dus Mara is wel wat gewend!
Ik was heel benieuwd hoe het zou gaan, met Mara tussen de grote honden. En wat een dogsurvival precies in zou houden. Ik heb begin dit jaar een survivalrun gedaan en dat was heel erg veel touwklimtoestanden. En hoe ga je dat met je hond doen?
Het evenement was geweldig leuk en Mara deed het prima. Echt. Haar formaat bleek soms juist erg handig. En bij dingen die ze echt niet leuk zou vinden, zoals door het water, stopte ik haar in mijn jas.
Ook toen ik een stuk apenhang moest doen en Mara er naast stond van ‘ik weet niet wat je nu doet, maar ik loop niet mee’, ging ze in mijn jas en deden we het samen.
Het was een hoop geklauter; door autobanden, onder netten door (vond Mara niet zo leuk), door water over balken heen, door krappe buizen. Ik vond het geweldig leuk.
En Mara met andere honden ging uitstekend. Iedereen is met zijn eigen ding bezig. En ik denk dat Mara ook wel enigszins overdonderd was door alles. Ze heeft het in ieder geval hartstikke goed gedaan (de snoepjes waren een goede motivatie) en eenmaal thuis was ze hartstikke moe.
Het was een ontzettend leuk evenement en ik denk dat we daar wel hebben laten zien dat kleine hondjes dat net zo goed kunnen als grote!